Elk zijn hobby…
Het is officieel, we zijn ergens eind 2017 in de hobbyfase terechtgekomen. Niet voor mij, wel voor mijn kroost. Mijn hobbyfase is ergens in de laatste 9 jaar wat op de achtergrond verdwenen, ondergesneeuwd door mijn huisgenoten. En ja, laten we eerlijk zijn… ik heb er een groot aandeel in, ik schreef ze tenslotte zelf in bij de sportclub. Vanaf nu ben ik naar de tribune verbannen of op zijn minst tot taxichauffeur gepromoveerd.
Voetbalmama of niet?
Geef toe dat het soms moeilijk is om te weerstaan aan die smekende puppy-oogjes, graaiend naar dat blaadje van de sportclub die ze op school onbezonnen uitdeelden. Ballet, voetbal, muziekschool, turnclub, tennis … je kunt het niet verzinnen of mijn kinderen probeerden me al te overtuigen voor één of andere sporttak. Scheve koprol, iets wat lijkt op breakdance, rondvliegende tennisballen of schermpogingen met takken. Hopend op zo weinig mogelijk gewonden bij uitvoerder en omstaanders, liet ik het allemaal wat over me heen glijden…. tot de voetbalperiode eraan kwam… Plots wou Vic enkel nog voetbalschoenen dragen (want die renden sneller, echt waar mama…) en was Ferre overtuigd dat zijn kopballen de beste waren. Terwijl de twee jongens mij probeerden te overtuigen van hun voetbaltalenten, begon ik al te vrezen voor koude voeten aan de zijlijn van het voetbalveld. Koude voeten en modderige was… I don’t think so! Mij zullen ze niet liggen hebben. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb bewondering voor alle voetbalmama’s overal ter wereld, jullie verdienen een standbeeld. Ik kom graag klappen die dag, maar ondertussen sta ik liever in een warm zaaltje die ruikt naar stinkvoeten of paardemest in ons geval.
Paardengeur op woensdag
Dus zo kwam de dag dat ik met de oudste zoon voor het eerst naar de paardrijles ging. Mijn intuïtie zei dat het iets voor hem zou zijn. Niet te competitief en op eigen tempo. Als grote dierenvriend was hij meteen gewonnen voor het idee en sindsdien ruiken wij op woensdagavond naar paarden. Nu moeten jullie weten dat ik zelf doodsbang ben van paarden. Totaal buiten mijn comfortzone. Ik had ooit eens een paardrijles (en ik was al oud en al) en zat te wenen op dat paard omdat ik bang was er af te vallen. Zodra dat beest vooruit ging, dacht ik dat mijn laatste uren waren geteld. Ja, ik kan soms nogal eens drama queen zijn. Maar om terug te keren naar Ferre’s hobby… dacht ik dus op het gemak in de kantine te kunnen wachten tot hij klaar was met de les. TEUT, think again! Er wordt verwacht van de mama’s dat die helpen met het opzadelen en afzadelen (of hoe het ook heet). Dus deze mama moet een bit in die enorme bek steken en met het hoofd onder dat paard gaan bengelen om dat winterdeken dicht te doen. Karma is a bitch.
Witte pyjama
En zo volgde vorige week nummer 2. Geen paardrijden, want Vic is al even gek op paarden als ik, maar wel judo. Nu kan hij de tatami (haha, blijkbaar heb ik toch al iets geleerd tijdens de eerste les) onveilig maken ipv de zetels in onze living. Ik geloof dat ik dat kind nog nooit gewoon in de zetel zag zitten. Altijd rollend, op zijn hoofd staand of vallend na één of andere ninja-move. Kan hij nu dus allemaal in een witte pyjama gaan doen op woensdag en zaterdag. Tijdens een oefenwedstrijdje zal hij eindelijk zijn zetelgewoontes kunnen omzetten naar één of andere greep tot de overwinning. De kleine ninja bereidde zich zelfs voor door judo-filmpjes te kijken de dag voordien. En na zijn eerste les kwam hij keifier in zijn veel te grote witte pyjama naar me toe om te zeggen dat hij vanaf nu elke dag naar de judo wou. Echt, als het kon dan bracht ik hem elke dag. Voor die blinkende oogjes alleen al en ook een beetje omdat ik daar tenminste alleen een 5- jarige hoef aan te kleden… die is geen 2,5 m hoog en die tanden vallen ook beter mee.
Diva-stories
Last but not least… Zoë. Die is net als ik trouwe supporter op woensdag. Altijd even enthousiast, al doet ze dat op haar eigen manier. Bij het paardrijden roept ze de ganse manège bijeen omdat ze ook op dat paard wil of een ijsje wil hebben en als het kon liefst beiden én samen. Terwijl ze op de judo de mat als haar eigendom claimde en ook zo’n witte pyjama aan wou. Dan sta je daar tussen andere mama’s met een schreeuwende peuter… “IKKE OOK!!!!” Al gingen haar broertjes muurklimmen of wielrennen. “IKKE OOK!!!! OOOEEEE (zo noemt ze zichzelf) IJSJE!!!! WEEEEEEE” En dat terwijl ik die kleine diva onder mijn arm hou en niet weet waar te kijken. Dan ben ik plots blij dat ik moet afzadelen en mij onder dat paard kan verstoppen. Maar we hebben goede vooruitzichten, vanaf januari mag miss dansen. Dansen op de liedjes van K3 en allerlei andere rooskleurige danshits. Dan mag ze de show stelen, de vloer claimen en alle aandacht opeisen die ze wil. Geen pyjama maar een danspakje, tippelende voetjes en van Oya lélé doen. Ferre, Vic en ik deze keer aan de zijlijn om te juichen. De jongens zijn zelfs zodanig enthousiast dat ze nu al vragen of de Ipad mee mag die dag.
En ik?
Ik rij rond en ik applaudisseer. Drink wat cola zero en kijk op mijn horloge. Nog 10 minuten, nog 3 minuten,…dan weer eten maken, bad, verhaaltje lezen… Maar ondertussen ben ik fier op mijn kinderen, die zichzelf ontplooien en talenten ontdekken die ze van zichzelf nog niet kenden. Cijfer ik mijzelf nu weg tijdens die drukke dagen? Taxi spelen en aan de zijkant staan…Neen, want in elk van hun hobby-uurtjes en tijdens elke autorit ben ik bezig met mijn hobby. Zwemmen, lopen of lezen lukt nu even niet maar ik schrijf in mijn hoofd anekdotes voor hier. Want ergens in 2017 werd dat mijn hobby. Beelden in mijn hoofd ontstaan en ’s avonds tot woorden omgezet op een wit scherm. Dan schrijf ik zo’n 900 woorden in een uur terwijl mijn kinderen uitgeteld liggen te slapen en mijn man naast mij komt te staan en vraagt “Hoe was het vandaag…?”.
Babs
Mooi dat je al die tijd dat je moet wachten kunt zien als tijd om in je hoofd alvast te schrijven. Het lijkt me heel zwaar om zo taxichauffeur te moeten zijn.
Haha, mooi!! Dat lijkt me inderdaad pittig, die hobby’s! En als je er dan drie hebt, dan is het natuurlijk ook allemaal keer drie…
Met kinderen in huis die aan hobby’s doen wordt jouw agenda ook meteen gevuld. Het hoort er bij en niets is mooier dan het trotse gevoel van een moeder als hun kroost goed presteert of het naar zijn zin heeft
Wat een heerlijk geschreven stuk! Vooral het laatste stukje is recht uit het hart én raakt me. Mooi! Ik denk er precies zo over. Hobby’s zijn belangrijk. Voor de kroost én de mama’s! Ik ga je volgen, ik houd enorm van je schrijfstijl!
Bedankt Lisanne, wat fijn om te horen!
Prachtig idd als mama is het prachtig om je kids te zien ontwikkelen en inspiratie voor het bloggen
Leuk geschreven! Lijkt me best een dingetje, dat taxi’en.
Wat leuk geschreven! En wat naar van bij het paardrijden. Ik kan mij helemaal voorstellen dat je best een kloppend hart kan krijgen daarvan. Op zich verdelen De Man en ik het. Toen dochterlief nog op kleuterdansen zat ging ik mee. Bij zwemles daarentegen (ik heb zelf nooit officieel leren zwemmen en ik wil mijn angsten niet op haar overbrengen) gaat hij mee. Ik wil wel waken dat ze niet teveel in een keer gaat doen. We zijn dan ook gestopt met dansles totdat de zwemlessen klaar zijn (en dat duurt nog wel even).
Ik hoop ook dat mijn het voetbalveld bespaard kan worden, niet mijn ding. Ik denk dat het ook niet bij mijn oudste past dus dat scheelt. Wel fijn dat het voor jou ook werkt om blogs uit te denken en daardoor niet erg is. Ik ben benieuwd hoe het hier gaat over een tijd.
Heel fijn als kinderen de ruimte krijgen te ontdekken wat ze leuk vinden. Belangrijker nog dan ergens goed in zijn en ja dat kost tijd en energie want mama is uiteraard de taxi maar kan mij voorstellen dat je dat met plezier en trots doet!
Inderdaad heel trots dat ze hun talente ontdekken en ondertussen vrienden maken
Leuk dat ze eigen hobby hebben. Alleen kost allemaal tijd en energie
Ja dat is zo maar de blinkende oogjes maken veel goed
Wat tof dat je, terwijl je bang bent voor paarden, je oudste toch op paardrijden hebt gedaan. Ik doe sinds een maand of vier aan aangepast paardrijden en vind het geweldig. Judo lijkt mij ook supergaaf maar ik weet niet of dat voor mensen met een beperking bestaat in mijn regio.
Dat weet ik ook niet of het wel bestaat… veel succes met het paardrijden, zo fijn dat je dit aandurft
Dat lijkt me een druk leven hoor. Mijn nonkel zei daarnet dat hij hoopte dat mijn zoontje voetballer zou worden. Heb gezegd dat hij dan overal mee naartoe kan gaan
Haha dat is goed geantwoord
Ik heb bijna medelijden met je haha. Ik snap het wel maar gelukkig heb je een manier gevonden je kostbare tijd goed te benutten terwijl je wacht. Succes!
Haha medelijden hoeft niet hoor. Hoef ik tenminste geen huishoudelijke taken doen om dat moment
Heel herkenbaar! Hier ook een amazone in de dop en een mama die bang is van paarden… ik heb het nog steeds niet onder de knie, dat op- en afzadelen (2 jaar later…). Mogelijk heeft het feit dat ik meestal de papa stuur er iets mee te maken…
Papa werkt jammergenoeg altijd laat dus ik zal moeten doorbijten en mss krijg in het ooit wel onder de knie
Als ik heel eerlijk ben heb ik voetballen echt een beetje afgehouden… Omdat ik er tegenop zag om elke zaterdag op het veld te moeten staan.
Ja ik herken het heel fel. Als ze nu echt voetbal ademden en boordevol talent zaten dan ging ik ze zeker gestimuleerd hebben dat is zeker
Voetbal zie ik ook niet zo zitten maar kinderen moeten doen wat ze leuk vinden. Leuk geschreven!
Ja dat is zo! Maar soms weet als moeder al wat hun verborgen talenten zijn en moeten zij die gewoon nog ontdekken. Dat is toch mijn bedoeling
Oh, wat schrijf je enorm leuk! Je lijkt het je kinderen echt te gunnen en dat is fijn om te lezen!
Bedankt Eke! Ja echt ik vind het belangrijk dat ze zichzelf ontdekken buiten de schoolmuren ook.
Respect voor alle mama’s die hun kids van hot naar her brengen. Mijn dochtertje is 10 maanden, dus ik ben voorlopig nog vrijgesteld haha.
Inderdaad je hebt nog eventjes tijd! Als je weet dat mijn zoon 9 is en pas dit jaar van start is gegaan, ben je nog even op je gemak 😉
Ah ja al die hobbies. Hier blijft het nog bij spelen met vriendjes. Maar binnenkort moeten we de oudste toch echt eens inschrijven voor zwemles. Dan mogen we dat ook gaan ervaren.
Draag alvast geen te warme kleren om naar het zwembad te gaan. En tip 😉
Hier ook zo een periode gehad. Maar op het moment is het alleen nog bijles na school, en is ze gestopt met alles even.
Even alles laten rusten. Ja bijles kan ook best pittig zijn.
Oooh zo herkenbaar! Mijn dochtertje is nu 4… dus die begint net een beetje met vragen (ze zit op zwemles en heb gezegd dat ze eerst haar diploma moet halen ;-)) Maar mijn zusje en ik hebben onze ouders ook overal mee naartoe gesleept hahaha. Paardrijden check (ook het huilen op het paard check hahaha) maar voetbal hebben wij ook gedaan! En nog een heeeeele rij sporten waar ik je verder niet mee ga vervelen haha. Ik hoop voor jou dat ze tevreden blijven met de lekkere warmere binnensporten (al is ijshockey ook best koud al is het binnen (ervaring) haha).
Ik kan me dat wel voorstellen dat ijshockey koud is 🙂 Maar hier in de buurt hebben we geen zo’n club dus dat gevaar bestaat niet… gelukkig
Haha dat je moest helpen het paard op te zadelen hihi. Hier nog geen van de jongens op een sport. Zijn ze nog net iets te jong voor maar dat duurt niet lang. Word ik er ook lekker druk mee!